Książka jest zbiorem studiów poświęconych twórczości Jacka Dukaja, uważanego za najwybitniejszego żyjącego polskiego pisarza science-fiction. Jego proza stawia pytania o granice kondycji ludzkiej, możliwości i konsekwencje spotkania z Innym, o wpływ rozwoju technologii na rozumienie człowieczeństwa, zadaje pytania o doświadczenie historii i jej alternatywne drogi rozwoju. Tym, co pomaga Dukajowi przekroczyć granice niszy fantastyki naukowej, jest jego warsztat pisarski: błyskotliwe posługiwanie się różnorodnymi konwencjami i poetykami, inwencja językowa (przede wszystkim słowotwórcza), a także erudycja wyrażająca się w licznych i różnorodnych nawiązaniach intertekstualnych. Kategorią nadrzędną dla odczytań prozy Dukaja zamieszczonych w niniejszym tomie jest doświadczenie rozumiane w trojaki sposób: jako doświadczenia przeprowadzane w języku literatury, jako literackie reprezentacje doświadczenia wystawienia na spotkanie z tym co Inne, oraz jako świadectwo różnorodnych doświadczeń lekturowych uwzględniających osobistą perspektywę czytelnika.