Książka została napisana na podstawie codziennych notatek autora prowadzonych podczas dwóch wypraw polarnych. Czytelnik może prześledzić życie wyizolowanej grupy polarników w dwóch bazach antarktycznych, rosyjskiej i polskiej, oraz poznać psychologię zimowania w warunkach polarnych – autor pisze o narastającym wśród polarników zmęczeniu, nerwowości i drażliwości, a także o tęsknocie za najbliższą rodziną. Dużą wartością publikacji są 232 kolorowe zdjęcia.
Opisane wyprawy nie odbyły się współcześnie, ale w latach 1978 –1980 i 1982–1983. Z punktu widzenia eksploracji Antarktydy nie ma to jednak znaczenia – jak napisał autor w zakończeniu książki – jest bowiem wiele różnic, ale i podobieństw między dawnymi i współczesnymi wyprawami w sferze ludzkich relacji, ambicji, przeżywania samotności i radości z piękna tej krainy zamieci, zimna i śnieżnej pustki, którą tak wielu pokochało. Dużo się zmieniło, ale Antarktyda pozostała ta sama.