Monografia jest „oryginalnym i sumiennym ujęciem twórczości Marka Hłaski w kontekście stricte filmowym” (dr hab. Krzysztof Kozłowski, prof. UAM). Składa się z trzech części. Pierwsza przedstawia życie i legendę Marka Hłaski, a szczególnie te fakty i opinie, które dotyczą filmu i sytuują autora Pięknych dwudziestoletnich w pozycji pierwszego tak osobliwego pisarza pokolenia’56, a przy tym pasjonata kina, autora dialogów i scenarzysty. Literacki temperament twórcy oraz miłość do kina sprawiły, że najbliżej mu było do tworzenia scenariuszy. Na ich podstawie powstały znane adaptacje jego prozy. Analiza zrealizowanych w Polsce fabuł i etiud znalazła się w drugiej części książki. Trzecia i ostatnia dotyczy legendy i filmowego portretu Marka Hłaski, opartego na filmach dokumentalnych poświęconych pisarzowi. Skonfrontowany on został z opowieściami i anegdotami krążącymi niezmiennie wokół ciągle jeszcze żywej legendy. Legendy młodego utalentowanego buntownika, prowadzącego bujne i tragiczne w swej wymowie życie i pisarza, który zdołał zaistnieć w historii polskiej kinematografii.