„Odsypiając przeszłość” to z całą pewnością nieszablonowa proza, która wymyka się ogólno przyjętym ramom estetyki literackiej. Autor za pomocą wyrafinowanego, metaforycznego języka opisuje przemyślenia „zamulonych” pacjentów oddziału psychiatrycznego. Przebywanie w tym ośrodku staje się niejako pretekstem do głębokich rozważań dotykających najważniejszych kwestii życia i śmierci.