Spośród wszystkich zwrotów i przełomów humanistyki to właśnie ten „obrazowy” (ikoniczny/wizualny/piktorialny) opisuje się najczęściej we współczesnych badaniach nad kulturą. Na przecięciu podejścia kulturoznawczego i antropologicznego prężnie rozwijają się antropologie: obrazu, wizualności, wizualna, mediów, kultury wizualnej. Proponowana w tomie refleksja w centrum ustawia jednak nie obraz, ale człowieka – to on patrzy i widzi w pewien sposób, uwarunkowany kontekstem kulturowym, historycznym, społecznym i medialnym. Analizie poddane są zarówno praktyki oraz teksty kultury, jak i dyskurs na ich temat – takie ujęcie pozwoliło na uporządkowanie zagadnienia w trzech częściach: „Antropologia / historia kultury”, „Teksty kultury” i „Media w kulturze”.