Praca ta ma, jak podkreśla w swojej przedmowie gen. Zbigniew Ścibor-Rylski, innowacyjny charakter w bogatej już literaturze naukowej i publicystycznej poświęconej Powstaniu Warszawskiemu. Przede wszystkim kładzie ona nacisk na rolę ludności cywilnej w Powstaniu i działalność administracji cywilnej oraz różnego typu organizacji obywatelskich. Autor w sposób syntetyczny opisuje rolę ludności cywilnej w Powstaniu, rolę Kościoła katolickiego i Polonii oraz exodus popowstaniowy.
Walorem tej pracy jest ogląd Powstania przez biogramy powstańcze, głównych przedstawicieli Rządu RP w Londynie oraz przywódców wojskowych i cywilnych Powstania. W sposób niekonwencjonalny wzbogaca ona naszą wiedzę o międzynarodowych aspektach Powstania, w tym o stosunku Stalina i PKWN do Insurekcji Sierpniowej i pokazuje jej specyfikę na tle innych europejskich ruchów antyniemieckich 1944 r.
Autor krytycznie też ustosunkowuje się do dotychczasowego dorobku naukowego poświęconego Powstaniu i stawia nowe hipotezy i pytania badawcze, wynikające z wielkiego szacunku dla powstańców i ich rodzin.