Niniejsza książka przedstawia zderzenie dwóch skrajnych wizji funkcjonowania sądownictwa: niezależnego i samorządnego („Solidarność”) oraz podległego władzy (PZPR).
Publikacja prezentuje wpływ, jaki na środowisko sędziowskie wywarła „solidarnościowa” rewolucja oraz bogatą dyskusję publiczną nad reformą sądownictwa z lat 1980-1981. Koncepcje wysuwane wówczas przez „Solidarność” dekadę później stały się podstawą prze-mian w sądownictwie w okresie transformacji ustrojowej w Polsce. Zanim jednak do tego doszło, władze podjęły próby powstrzymania „solidarnościowej” rewolucji na drodze represji stanu wojennego i stabilizacji systemu pod hasłem „socjalistycznej odnowy kraju”.
Autor sięgnął głęboko do archiwów państwowych, aby wnikliwie opisać postawę przedstawicieli władz wobec nurtu „solidarnościowej” odnowy w sądownictwie. Dzięki temu możliwe było również zgłębienie tajników politycznego sterowania przez PZPR wymiarem sprawiedliwości, ukazanie prawnych oraz pozaprawnych mechanizmów wpływania na sądy
i dyscyplinowania niepokornych sędziów.
Wydarzenia z lat 1980-1985 wywarły ogromny wpływ na dzisiejsze sądownictwo w Polsce, nie tylko w sferze ustrojowej, ale również społecznego postrzegania wymiaru sprawiedliwości i środowiska sędziowskiego.