Na początku wojny sowiecko-niemieckiej Armia Czerwona prowadziła działania bojowe nie posiadając artylerii samobieżnej. Liczne wyprodukowane przed wojną działa samobieżne SU-5 i SU-12 zostały szybko zniszczone, a wyprodukowane pospieszne w 1941 roku działa samobieżne ZIS-30 zostały skonstruowane bez realnej analizy zapotrzebowania armii, posiadały niedostateczne uzbrojenie, a wysoka sylwetka łatwo je demaskowała w terenie. Wehrmacht w tym czasie dysponował już dużą ilością dział szturmowych i samobieżnych, a ich produkcja systematycznie rosła.