Szkolnictwo wyższe w krajach nordyckich się zmienia, podobnie jak w większości krajów świata. Krytycy obecnie dominującej idei uniwersytetu w tym obszarze Europy utrzymują, że tradycyjne wartości humboldtowskie, związane z prowadzeniem badań i nauczaniem, oraz skandynawskie, związane z dążeniem do wyrównywania szans i nierówności społecznych za pomocą edukacji akademickiej, zostają zastąpione przez utylitaryzm rynkowy. Rozważania zawarte w książce wskazują jednak na nierozerwalność myślenia o funkcji i roli uczelni oraz o zarządzaniu szkolnictwem wyższym z wizjami nowoczesnego rozwoju społecznego. Przeprowadzone analizy wykazują, że uniwersytet jest zawsze instytucją na miarę swego czasu, a szkolnictwo wyższe, będące na północy Europy nieodłączną częścią sektora publicznego, podlega zmianom analogicznym do reform zachodzących w nordyckim modelu państwa opiekuńczego w erze postindustrialnej.