Książka składa się z ośmiu rozdziałów (a w ich obrębie wyodrębniłem podrozdziały i nienumerowane sekcje). Celem rozdziału pierwszego jest zarysowanie historycznych uwarunkowań funkcjonowania uniwersytetu. Pozwala on na zrozumienie strukturalnych napięć towarzyszących akademii od początku jej istnienia i po dziś dzień generujących konflikty pomiędzy nią i jej społecznym otoczeniem.
Rozdział drugi dotyczy akademickiej współczesności widzianej przez pryzmat teorii kształtujących publiczne rozumienie tego, czym jest uniwersytet. Zawiera odniesienia do większości dyskursów, które determinowały sposób myślenia aktorów debaty.
Rozdział trzeci przedstawia teoretyczne ramy stworzone na potrzeby badania. Charakteryzuje działania organizacji w jej codziennym trwaniu, a także organizacyjne kryzysy oraz sposoby, w jakie są one rozwiązywane przez procesy debaty publicznej.
Rozdział czwarty opisuje metodologię badań, zbudowaną na podstawie przyjmowanej ramy teoretycznej, procedury zastosowane przy zbieraniu materiałów empirycznych oraz metody ich analizy.
Rozdział piąty dotyczy historii polskiego uniwersytetu, szczególnie okresu jego przemian po 1989 roku, i zawiera sprawozdanie z przebiegu samej debaty powstałe w wyniku analizy materiałów empirycznych.
Rozdziały szósty i siódmy poświęcone są prezentacji wyników badań, podzielonych na dwie kategorie skonstruowane w oparciu o ramę teoretyczną przedstawioną w rozdziale trzecim – narracje winy i imaginaria przyszłości szkolnictwa wyższego.
Ostatni, ósmy rozdział zawiera pogłębioną analizę materiału empirycznego i próbę zarysowania odpowiedzi na pytania, które zadawałem sobie, pisząc tę książkę.