Helena i Blanca kochały się przez całe życie, mimo że były całkowitym przeciwieństwem, jeśli chodzi o sposób myślenia i działania. Helena marzyła o przygodzie i zmianach, i pragnęła zostawić po sobie ślad na Ziemi. Blanca wybrała spokój przy boku najbliższych. Razem poznały smak przyjaźni, seksu i miłości, ale odkryły również sens cierpienia, niesprawiedliwości i śmierci. Wielu mężczyzn odcisnęło swoje piętno na ich życiu: don Atilano, biskup śpiewający arie operowe, obrońca ateistów z Brétemy; profesor Arozamena, despotyczny geniusz; markiz de Resende, wspaniałomyślny światowiec i mecenas; Legionista; Żółtodziób; Germán, który stał się przyczyną ich rozstania.... Jednak z mężczyznami, których pokochały, nigdy nie były związane tak blisko, jak ze sobą. Były dla siebie czymś więcej niż przyjaciółkami, więcej niż kochankami. Nie musiały nazywać swoich uczuć. Ograniczyły się do ich pielęgnowania i odnalazły, z dala od zamętu i chaosu, harmonię, która nadała sens ich życiu.