Wielki słownik języka polskiego PWN Tom I-V

Z okazji obchodów 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości, Wydawnictwo Naukowe PWN przygotowało specjalne publikacje rocznicowe. Wśród nich, poza wyjątkowymi tytułami historycznymi, nie mogło zabraknąć słownika języka polskiego – pierwszego od 15 lat tak aktualnego, obszernego i pełnego w opisie.
Wielki słownik języka polskiego PWN, t. I–V zawiera słownictwo języka ogólnopolskiego (standardowego, kulturalnego, literackiego) w jego różnych odmianach. Poza słownictwem języka codziennego obejmie m.in. słownictwo książkowe, urzędowe, naukowe czy religijne, określenia grzecznościowe, wyrazy podniosłe, terminologię z różnych dziedzin nauki i techniki, niektóre regionalizmy, słownictwo różnych środowisk, a także część słownictwa potocznego. Rejestruje i opisuje również słowa najnowsze, które weszły do polszczyzny ogólnej w ciągu ostatnich 15 lat Jest słownikiem normatywnym, czyli podane w nim słowa odpowiadają kryteriom kultury języka.
Podaje pochodzenie słów, ich znaczenia, związki frazeologiczne, przysłowia i terminy specjalistyczne, a także liczne przykłady użycia zaczerpnięte z autentycznych tekstów pisanych i mówionych. W części gramatycznej przytacza formy odmiany wyrazów, tam, gdzie jest to konieczne, zawiera informacje dotyczące pisowni i wymowy, a w większości haseł czasownikowych - informacje składniowe.
Wielki słownik języka polskiego PWN to:
5 tomów, 5814 stron, ok. 100 000 haseł, 150 000 znaczeń, 19 000 terminologii, 1700 przysłów, 24 000 frazeologizmów, szczegółowe informacje gramatyczne – fleksyjne i składniowe. WSJP łączy w sobie wiele słowników: ortograficzny, etymologiczny, ogólny, frazeologiczny, przysłów, wyrazów bliskoznacznych.

Opracowywaniem haseł, które znajdą się w „Wielkim Słowniku Języka Polskiego w 5 tomach” zajmował się zespół redakcyjny, składający się z ponad 25 ekspertów językowych. Za koordynację ich prac odpowiadał Wydawca słownika – Lidia Drabik. Jego recenzentami byli: prof. dr hab. Stanisław Dubisz, dr. hab. Mirosław Bańko, prof. Andrzej Markowski, prof. Jan Miodek