Alfabet teatru powinien być już od dawna ogłoszony. Ale przed wydrukowaniem musiał zostać napisany. "Alfabet teatru dla analfabetów i zaawansowanych" Tadeusza Nyczka jest książką może najbardziej potrzebną teraz, kiedy sytuacja i przyszłość polskiego teatru nie tylko dla mnie nie jest jasna. Wiele teatrów zawodowych przechodzi kryzys, ale na dziesiątkach festiwali pojawiają się nowe teatry albo przynajmniej nowe grupy półamatorskie czy półzawodowe. I coraz częściej młodzi ludzie, czasem bardzo młodzi, piszą o teatrze. Nyczek należy do generacji krytyków, którzy przyszli po nieodżałowanym Konstantym Puzynie i ciągle jeszcze niepokojącym pisaniu Marty Fik. Odziedziczył po nich nieustępliwość wobec miernego teatru i doświadczenie znakomitego krytyka, który znajomość teatru czerpie również z wiedzy coraz bardziej rzadkiej: historii teatru i jego anatomii. I łączy tę praktykę z pięknym pisaniem. "Alfabet teatru" jest nie tylko książką potrzebną, ale też lekturą pełną uroku i wielu niespodzianek.