Niniejsza publikacja wydaje się zapełniać wyraźną lukę w zakresie szeroko rozumianej pedagogiki społecznej. Oto bowiem problematyka podejmowana przez jedenastu autorów pracy w głównej mierze odnosi się do kwestii procesu wychowania środowiskowego widzianego przez pryzmat współpracy głównych sił społecznych środowiska (tj. rodziny, szkoły oraz społeczności lokalnej) nakierowanej na realizację celów oraz zadań edukacyjno-wychowawczych. Tego typu opracowanie traktować należy zarówno w kategoriach podręcznika dla pedagogów społecznych – animatorów życia społeczno-kulturalnego w środowisku; autentycznych działaczy społecznych poszukujących sposobów oraz metod aktywizacji własnego środowiska; rodziców i nauczycieli poszukujacych obszarów oraz narzędzi porozumienia i współpracy w celu optymalizacji funkcji szkoły; nauczycieli akademickich i studentów, głównie pedagogiki, pracy socjalnej oraz socjologii, którzy pragną rzetelnie przygotować się do przyszłych ról animatora życia społecznego, pracownika socjalnego czy pedagoga społecznego. W istocie niniejsza publikacja z powodzeniem służyć może bardzo szerokiemu gronu ludzi, którzy pragną zrozumieć istotę funkcjonowania demokratycznego społeczeństwa, mają chęć oraz wolę włączyć się w jego budowę, widzą potrzebę oraz sens samodoskonalenia oraz samorealizacji poprzez działanie na rzecz przeobrażania własnego środowiska.