Książka Apostołowie nowoczesności dotyczy protestantyzmu podczas dwudziestolecia rządów Rezy szacha. Okres ten stanowi niewielki wycinek w historii działalności protestantów w Iranie, sięgającej początków XIX wieku, pozwala jednak uchwycić specyfikę rozwoju protestantyzmu w sytuacji granicznej, wywołanej gwałtownymi przemianami społecznymi i kulturowymi, będącymi następstwem autorytarnej modernizacji.
Znaczenie zaprezentowanych w pracy opisów i analiz zasadza się przede wszystkim na próbie historyczno-kulturowej eksploracji fenomenu protestantyzmu globalnego. Zaproponowane podejście badawcze wynika z konieczności redefiniowania chrześcijaństwa, jego deeuropeizacji i dekolonizacji, a tym samym z podkreślenia roli i znaczenia lokalnych, rdzennych, nieeuropejskich społeczności globalizujących chrześcijaństwo w sposób oddolny i niezależny od dawnych euroatlantyckich centrów misyjnych.
Analizy poświęcone protestantyzmowi w Iranie w okresie gwałtownych przemian społeczno-politycznych w kontekście rozwoju irańskiego nacjonalizmu oraz odgórnej modernizacji mogą służyć jako punkt wyjścia do badań o charakterze porównawczym dotyczących strategii adaptowania i asymilowania protestantyzmu w kulturach pozaeuropejskich.