Wraz z upływem czasu od zakończenia drugiej wojny światowej problematyka dotycząca dziejów historycznej architektury obronnej jest coraz częściej podejmowana w badaniach nad szeroko rozumianą historią wojskową. Rozwój polskiej historiografii w tym zakresie, w sposób wyraźny i zauważalny widoczny jest zwłaszcza na przestrzeni ostatniego minionego ćwierćwiecza. Choć powstało już kilka całościowych opracowań historii dawnych założeń obronnych, to wciąż przeważają raczej próby monograficznego omówienia wybranych problemów. Niezwykle istotny wkład w postęp naukowy mogą przynieść badania szczegółowe. Dzieje fortyfikacji, w sposób szczególny zaś umocnień powstałych na przestrzeni ostatnich trzech stuleci, cieszą się również coraz większą popularnością i zainteresowaniem zarówno wśród profesjonalnych badaczy historii, jak i miłośników oraz aktywnych popularyzatorów tej tematyki. To właśnie powyższe powody zadecydowały o powstaniu niniejszej publikacji Ars fortificandi. Studia i materiały z dziejów architektury obronnej, której tom I grupa autorów oddaje Czytelnikom.