Monografia stanowi bardzo udaną próbę przybliżenia sylwetki Jana Grotowica postaci nie tylko barwnej, lecz także ważnej dla dziejów zarówno Kościoła, jak i XIV-wiecznej Polski. Książka została oparta na bardzo rozległej kwerendzie archiwalno-bibliotecznej. Spożytkowano w niej zarówno źródła drukowane, jak i rękopiśmienne i to niejednokrotnie jak dotąd niewykorzystane przez badaczy, co w odniesieniu do wieku XIV stanowi godne odnotowania osiągnięcie. Rozprawa ta wprowadza do obiegu naukowego szereg istotnych spostrzeżeń dotyczących diecezji krakowskiej pod rządami Jana Grotowica i uwag odnośnie do początków inkwizycji na ziemiach polskich czy też nowych ustaleń na temat pośmiertnego kultu biskupa. Całość dopełniają dobrze dobrane materiały ikonograficzne, a także zestawienia informacji zebrane w tabele, które w wielu przypadkach znacząco ułatwiają śledzenie narracji. Autorka wykazała się bardzo dobrą znajomością literatury przedmiotu obejmującej wiele różnych dziedzin, od genealogii aż po dzieje historii gospodarczej. (Z recenzji dr. hab. Wiktora Szymborskiego, prof. UJ)

Bohaterem niniejszego opracowania jest 26. biskup krakowski Jan Grotowic herbu Rawicz (ok. 12801347). Ten żyjący w czasach Władysława Łokietka i Kazimierza Wielkiego dostojnik kościelny nie doczekał się do tej pory monografii stanowiącej pełne opracowanie biograficzne, z możliwie najszerszym naświetleniem problemów badawczych. Hierarcha ten należy do szczególnie wyrazistych, a wręcz kontrowersyjnych przedstawicieli XIV-wiecznego polskiego episkopatu i już sam ten fakt czyni jego postać godną zainteresowania. Niniejsza książka wpisuje się w rozkwitający w ostatnich dekadach gatunek prac historycznych jakimi są monografie biograficzne polskich biskupów średniowiecznych.