Struktura publikacji: Rozdział z książki Bolesława Waligóry „Bój pod Ossowem i Leśniakowizną”, wydanej w 1932 r., wydanej przez Wojskowe Biuro Historyczne pt. „Bój na przedmościu Warszawy w sierpniu 1920 r.” Ordre de Bataille stron walczących Stany liczebne Frontu Północno-Wschodniego Szkice od 1 do 12 - Położenie Frontu Północno-Wschodniego w dniach od 27 lipca do 7 sierpnia 1920 r. Mapa okolic, format 980/432 mm z 1931 r. w skali 1:25 000 szkice sytuacyjne Ossów, niewielka wieś w powiecie wołomińskim. Miejscowość położona najbliżej centrum Warszawy, w której znalazły się wojska bolszewickie w sierpniu 1920 roku – napisał Jarosław Stryjek, regionalista. Stąd, do Placu Zamkowego, w linii prostej pozostało im niespełna 15 kilometrów”. Uświadamiając sobie tę bliskość, rozumiemy jak ważna była obronna faza walk Bitwy Warszawskiej, stoczonych głównie w rejonie Ossowa i Radzymina, pod ogólnym dowództwem gen. Józefa Hallera i przy znacznym udziale gen. Lucjana Żeligowskiego. Pod Ossowem zatrzymały atak wroga 221 i 236 Pułki Piechoty Wojska Polskiego, formacje ochotnicze, złożone z przedstawicieli wszystkich warstw społecznych i zawodowych. Szczególną chwałą okrył się w bojach pod Ossowem 236 P.P., zorganizowany w dzielnicy Praga z młodzieży warszawskiej przez por. Mieczysława Słowikowskiego. Kapelan pułku, ksiądz Ignacy Skorupka poległ w pierwszych minutach polskiego kontrataku, a Jego śmierć stała się ogólnopolskim symbolem obrony stolicy