Broń sieczna w ogóle i w Polsce, uważana archeologicznie

Broń sieczna Józefa Łepkowskiego to wyjątkowo ciekawa praca poświęcona historii oręża, oparta na badaniach archeologicznych prowadzonych w czasach współczesnych autorowi. Łepkowski zauważa, że „oręż może być kluczem do osądzenia oświaty ludu, który go używa – ile to stopni wykształcenia od ości rybiej, konchy morskiej, od kości i kamienia użytego do krajania, aż do skomplikowanej machiny XIX stolecia; od noża i oszczepu aż szabli i karabina! [...] Wojny to rdzeń historyi ludów: bitwy rozstrzyga oręż myślą prowadzony; z wykształcenia więc i rodzaju zbroi i oręża i o dziejach narodu sądzić można. Są wieki co tylko miesz za godło swe mają: on panuje, rozstrzyga i na ostrzu Bóg losy narodów składa.”Autor opisuje historię powstania broni siecznej, jej rozwój, najważniejsze obyczaje tyczące się mieczy (łamanie, rzucanie na ziemię po śmierci władcy, sposób oddawania broni przez pokonanego rycerza), a nawet najważniejsze kolekcje broni białej. Książkę wieńczą cztery tablice z rycinami przedstawiającymi miecze, szable i pałasze.

Reprint dostępny jest w czarnej tekturze z szarym papierowym grzbietem. Ma ręcznie wprawianą papierową wklejkę tytułową. Polecamy tę pozycję nie tylko miłośnikom białych kruków, ale i pasjonatom militariów, jako piękne uzupełnienie kolekcji literatury przedmiotu.