Mazurki zajmują w twórczości Fryderyka Chopina wyjątkowe miejsce. Komponował je właściwie przez całe życie. Te stylizowane utwory taneczne, których źródłem były tańce użytkowe - mazur, kujawiak i oberek - stały się dla niego polem bodaj najbardziej osobistej wypowiedzi, muzycznym wyrazem przywiązania do kraju ojczystego, który opuścił na zawsze w 1830 r.

Przywiązanie Chopina do mazurka ma dwa źródła. Z jednej strony czerpał on z polskiej tradycji szlacheckiej i dworskiej, a z drugiej strony - muzyki ludowej, którą kompozytor poznał w dzieciństwie i w latach młodzieńczych.
Związki utworów Chopina z ludowymi wzorcami badano już niejednokrotnie, opisując istotne wpływy i inspiracje zarówno w sferze rytmiki, jak i melodii, a nawet formy.

Mazurki należą do najtrudniejszej pod względem interpretacyjnym grupy dzieł Chopina.