Mamy do czynienia z opracowaniem monograficznym skupionym na dorobku „księcia poetów” tj. autora poematów heroikomicznych, cyklów genialnych bajek i satyr oraz wierszy refleksyjno-lirycznych. Trudno jednak, by badacze zajęci oglądem twórczości najważniejszego pisarza polskiego oświecenia, twórcy pierwszej powieści polskiej czy form publicystycznych, nie zauważyli rozmaitych form mieszanych i pogranicznych, no, menippejskich, esejów, listów, kazań i in. Już rzuciwszy okiem na spis treści, rzec by można, iż uwaga przesuwa się ku tym właśnie obszarom dorobku Księcia Biskupa Warmińskiego, mniej dotąd docenianym, a wiele mówiącym o autorze […], ale także – co chyba ważniejsze […] – o przemianach polskiego klasycyzmu, przygotowujących system literacki do reagowania na potrzeby nowych czasów, zapewniających ciągłość komunikacji literackiej i nieprzerwany przekaz tradycji mimo nastania w kolejnej epoce nowego paradygmatu kulturowego.