Monografia stanowi zbiór artykułów dotyczących roli logopedy we współpracy z pacjentem w stanie ciężkim. Jest to zdecydowanie nowatorskie zajęcie się problemem do tej pory zmarginalizowanym i niełatwym, podobnie jak sytuacja chorych przewlekle w zdrowotnej polityce państwa. Kwestia diagnozy pacjentów w stanie ciężkim i udzielanej im pomocy terapeutycznej może wydawać się drugorzędna wobec niezbędnych czynności ratowania życia, ale kto jest w stanie wskazać granicę czasową troski o jakość życia chorego, określić, które z czynności opiekuńczo-terapeutycznych i w którym momencie choroby kwalifikują się już do interwencji logopedycznej, i wreszcie – stwierdzić, do którego momentu choroby winny być kontynuowane? Obecnie brak odpowiedzi na te pytania, a udział logopedów przy łóżku chorych w stanie ciężkim jest często reakcją intuicyjną, funkcją okazjonalnych, sytuacyjnych uwarunkowań, niejednokrotnie wyłącznie desperackim życzeniem rodziny. Jednakże, jak udowadniają Autorzy przedstawianej monografii, w pracy z ciężko chorym, nierzadko nieprzytomnym pacjentem, poszerzenie zakresu działań logopedycznych o obszar swoistej pielęgnacji m.in. narządów mowy, układu oddechowego jako przygotowanie do aktywizacji werbalno-fonicznej jest bezcenne. Z recenzji prof. dra hab., lek. med. Waldemara Tłokińskiego
LOGOPEDIA XXI WIEKU to jeden z najważniejszych projektów wydawnictwa naukowego Harmonia Universalis. Obejmuje on stworzenie serii monografii naukowych z zakresu najistotniejszych problemów współczesnej logopedii pod redakcją prof. UG, dra hab. Stanisława Milewskiego oraz prof. UG, dr hab. Ewy Czaplewskiej z Instytutu Logopedii Uniwersytetu Gdańskiego, pod oficjalnym patronatem Polskiego Towarzystwa Logopedycznego.