Słowo wstępne
Rozważania niniejszej Drogi Krzyżowej zostały napisane pod natchnieniem duchowości franciszkańskiej i homilii Papieża Franciszka. Wszystkie cytaty pochodzą z Pisma Świętego Starego i Nowego Testamentu, wyd. V. Poznań 2000; ze Źródeł Franciszkańskich, Kraków 2005; Pism św. Franciszka, Kraków 2009; oraz z przemówień, wystąpień i homilii Papieża Bergoglia. Rozważanie przy każdej stacji rozbrzmiewa symfonią na dwa głosy, która wyśpiewuje dobro duchowe płynące z Pasji Chrystusa i naszego przylgnięcia w wierze do Boga.

Od czasów starożytnych wierni odbywali w Jerozolimie drogę, po której Zbawiciel idąc, dźwigał ciężki krzyż i rozważali Jego mękę. Ten pobożny zwyczaj zachował się do naszych czasów. Wielu nie może odbyć pielgrzymki do Ziemi Świętej, dlatego Kościół pozwolił odprawiać Drogę Krzyżową w kościołach albo na innych miejscach przy krzyżach, zwanych stacjami.

Kto pobożnie rozważa Mękę Pańską, zyskuje odpust zupełny pod następującymi warunkami:
- trzeba odprawiać to ćwiczenie w miejscu, gdzie jest prawnie założona Droga Krzyżowa (w kościele, na placu przykościelnym itp.),
- rozmyślać Mękę Pana Jezusa (treścią rozmyślania nie muszą być kolejne stacje),
?- trzeba przechodzić od jednej do drugiej stacji.
Jeśli Drogę Krzyżową odprawia się publicznie i trudno jest wszystkim wiernym przechodzić od stacji do stacji, wystarczy gdy przechodzi prowadzący to nabożeństwo lub osoba z krzyżem, a inni wierni pozostają na swoim miejscu. Kto w ten sposób, z powodu słusznej przeszkody, np. choroby, podróży, zamknięcia kościoła itp. nie może odprawić Drogi Krzyżowej wg podanych warunków – zyskuje odpust zupełny, jeśli przynajmniej przez pół godziny odda się pobożnemu czytaniu albo rozważaniu Męki Pana Jezusa.