Monastyczna tradycja nakazywała bić o zmroku w dzwon, aby ułatwić orientację pielgrzymom kierującym się do klasztorów i sanktuariów. Dzwon zagubionych wskazywał właściwy kierunek, przybliżoną odległość, a przede wszystkim pozwalał odnaleźć właściwy szlak tym, których zaskoczyły mrok, mgła i innego rodzaju przeciwności. Taki obraz nabiera wartości symbolicznej. Klasztory na całym świecie pełnią dziś podobną rolę. Prowadzą wiernych przez mgłę jaką stanowią wyzwania współczesności. Pozwalają ustalić naszą "odległość" do Boga. Obie tradycje, pielgrzymowania i życia klasztornego, są jednocześnie ostoją ortodoksji i otwarciem na nową ewangelizację.
Aby owocnie funkcjonować we wspólnocie Kościoła trzeba poznać obie rzeczywistości, w czym zdecydowanie pomoże niniejsza książka.