Celem publikacji jest udokumentowanie zmian morfologicznych brzegów mierzejowo-
¬wydmowych polskiego wybrzeża Bałtyku po cyklu spiętrzeń sztormowych z sezonu jesienno-zimowego 2016/2017 na tle ogólnego rozwoju wybrzeża.
W rozdziale pierwszym przedstawiono stosowaną metodykę oraz przestrzenny zakres prowadzonych badań terenowych. Rozdział drugi obejmuje charakterystykę polskich wybrzeży mierzejewo-wydmowych, w tym rodzaje wydm, dynamikę, formy brzegu i ich genezę.
W rozdziale trzecim omówiono najważniejsze spiętrzenia sztormowe z XIX i XX w., opierając się na publikacjach naukowych i wybranych materiałach archiwalnych. Scharakteryzowano również wszystkie spiętrzenia sztormowe z XXI w. na podstawie przeprowadzonych badań. Rozdział czwarty poświęcony jest opisowi spiętrzeń najnowszych, w tym największego
w XXI w. – o nazwie Axel. W rozdziale piątym szczegółowo opisano skutki jego oddziaływania na polskie wybrzeże mierzejowo-wydmowe, a w szóstym przedstawiono ich analizę. Rozdział siódmy zawiera charakterystykę wpływu spiętrzeń sztormowych, ich określonej częstości, wielkości od zmieniających się warunków klimatu na erozję polskiego wybrzeża. Przedstawiono w nim wpływ sztormów na rozwój form erozyjnych, na rozwój brzegu, w tym na wielkoskalowe zmiany brzegu oraz wielkość zmian wybrzeża w XXI w. Podano ponadto charakterystykę różnych skutków oddziaływania spiętrzeń sztormowych na wybrzeże, w tym działalność człowieka.

Ze wstępu