Współcześnie coraz więcej osób na stałe bądź czasowo przebywa poza terytorium kraju swojego obywatelstwa. Wśród wielu problemów, jakie to rodzi, jest i taki, w jaki sposób zapewnić im w przypadku posiadania przez nich praw wyborczych możliwość uczestniczenia w wyborach czy w referendach przeprowadzanych w kraju, którego są obywatelami. W pracy przedstawiono, w jaki sposób jest to rozwiązywane w Austrii, Francji, Hiszpanii, Litwie, Niemczech, Polsce, Republice Czeskiej, Rosji, Słowacji, Ukrainie, na Węgrzech, Włoszech i w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. O wyborze tych państw zadecydowała liczba ich obywateli, jak i wielkość diaspory. Ukazano, kiedy doszło w nich do możliwości głosowania za granicą, kto może głosować, w jaki sposób sporządzane są listy wyborców uprawnionych do głosowania, na kandydatów, z którego okręgu mogą one głosować, kiedy, gdzie i w jaki sposób mogą głosować, gdzie liczone są głosy. Ustalono, jak wiele osób głosuje w ten sposób w stosunku do ogółu uprawnionych do głosowania za granicą.