Księga XX Biblioteki Historycznej Diodora Sycylijskiego, zamykająca czwartą pentadę, jest ostatnią zachowaną w całości. Obejmuje ona lata 310–302 przed Chr. Idea utrzymania jedności państwa Aleksandra Wielkiego została wówczas, po śmierci ostatnich jego potomków i najbliższych krewnych, ostatecznie zarzucona. Najpełniejszą ilustracją tego stał się rok 306/305, słynny „rok królów”, gdy diadochowie: Antygon Jednooki, Ptolemeusz Soter, Lizymach i Kasander, a następnie Seleukos, kolejno przybrali tytuły królewskie. Wkrótce w ich ślady, w roku 304, podążył Agatokles, tyran Syrakuz. Akt ten, dopełniony bitwą pod Ipsos w 301 r. (Diodor opowiada o niej w księdze następnej), zapoczątkował dzieje niezależnych monarchii hellenistycznych. Dlatego zdecydowaliśmy się, aby polskiej edycji księgi XX nadać tytuł „Rok królów”. Przy jej pisaniu Diodor wykorzystał głównie, zwłaszcza jeśli chodzi o dzieje diadochów, przekaz Hieronima z Kardii, do wydarzeń na Sycylii (Agatokles) natomiast i innych części ojkumene Timajosa z Tauromenion i Durisa z Samos. Detaliczność jego narracji owocuje mnogością bardzo wartościowych informacji, bez których nasza wiedza o epoce byłaby zdecydowanie uboższa. Wystawia to sycylijskiemu dziejopisowi znakomite świadectwo.