Książka zawiera pierwszy opis języka formularnego w eposie sanskryckim pt. „Mahabharata”, który bazuje na analizie komputerowej całego tekstu o objętości ok. 1 mln jednostek leksykalnych. Przedstawione zostają zarówno bazy danych skonstruowane przez autora, jak i narzędzia analizy i wizualizacji, które zostały stworzone w celu jak najdokładniejszego uwzględnienia właściwości metrycznych. Analiza języka formularnego przebiega w pierwszym kroku systematycznie od najdłuższych do najkrótszych powtarzających się elementów struktury powierzchniowej, w drugim kroku zaś podjęto próbę zidentyfikowania różnego typu ram formularnych o bardziej abstrakcyjnym charakterze. Myśl przewodnia pracy zakłada, że regularności metryczne nie są traktowane jako dodatkowe, wtórne właściwości materiału językowego, lecz jako integralna część „sanskrytu epickiego”.