W pierwotnym zamyśle książka oddana do rąk Czytelników miała stanowić analizę reformy armii rosyjskiej zapoczątkowanej przez ministra Anatolija Sierdiukowa. Głównym problem miało być wykazanie zmian ilościowych i jakościowych, jakie zaszły w rosyjskich siłach zbrojnych od 1991 roku. Szybko jednak okazało się, że o wiele ciekawszym aspektem będzie przedstawienie mechanizmów zakulisowych towarzyszących przemianom w rosyjskiej armii. Problematyka stosunków cywilno-wojskowych oraz udziału poszczególnych członków elity władzy w procesie podejmowania decyzji – często zależnym od indywidualnych relacji podobnych do układu patron–klient – są rzadko poruszane przez naukowców w Polsce. Dlatego też autorka postanowiła przeanalizować siłę polityczną przedstawicieli rosyjskiej armii w latach 2007–2012. Pod uwagę wzięła cztery czynniki: udział armii w procesie decyzyjnym; potencjał militarny państwa; poziom bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego państwa oraz poziom cywilnej kontroli nad armią.