Książka mierzy się z problematyką o niezwykłej ostrości społecznej kryzysu tożsamości, nie dającej się dłużej lekceważyć czy ubierać w stereotypowe wyobrażenia i komentarze. Pedagogika nie ucieknie już od konieczności szukania wszelkiego możliwego wsparcia własnych narzędzi diagnostycznych i jakości interwencji wychowawczej, a przede wszystkim głębszego namysłu nad własną świadomością humanistyczną i zdolnością do zmierzania się z dramatami egzystencjalnymi nie tylko ludzi młodych, ale zarówno wtedy, gdy są bliscy rozpaczy i rezygnacji, jak i gdy mają przerosty narcystycznej pychy i ślepoty na troskę o swój wysiłek wrastania w kulturę symboliczną i zmierzania się z własnymi wyobrażeniami z jednej strony a ciśnieniem niewidzialnej i niewysłowionej realności z drugiej.
prof. zw. dr hab. Lech Witkowski