W tomie tym autorka analizuje niezwykłe źródło. Johannes Storch, lekarz żyjący w XVIII-wiecznych Niemczech, przez 20 lat prowadził dziennik swojej praktyki lekarskiej, zajmujący w druku osiem woluminów. Odnotowywał słowa pacjentek i przedsięwzięte terapie, a także zastanawiał się nad przyczynami chorób i działaniem przepisanych leków. Autorka szuka w nim przede wszystkim zapisu sposobu, w jaki pacjentki Storcha doświadczały własnej cielesności. Pokazuje, jak odmienne od obecnego było wyobrażenie o własnym ciele i jego odczuwanie przez XVIII-wieczne kobiety.