„Rozdział III (podobnie jak poprzednie dwa) znakomicie spełnia rolę ram teoretycznych (dodajmy, twórczo wypracowanych), które kierunkują analizę zaimków włoskich i francuskich w praktyce pragmasemantycznej. (…) Zalety pracy to rygoryzm w przekazywaniu myśli oraz w konstrukcji pracy, doskonałe opanowanie warsztatu językoznawcy, oryginalność stawianych tez, świetne posługiwanie się językiem włoskim i metajęzykiem dyscypliny, swobodne i kompetentne korzystanie z korpusów językowych, kompletność i szczegółowość w ujęciu tematu (…)”

Prof. dr hab. Roman Sosnowski, Uniwersytet Jagielloński