Monografia Jana Sajdaka jako wybitnego uczonego bizantynologa, rektora Uniwersytetu, społecznika i wychowawcy. Słowem, postać zasłużoną dla kultury polskiej. Monografia prezentuje jednego z najwybitniejszych polskich bizantynistów, któremu przyszło żyć w epoce przełomów; odrodzenia Polski po zaborach, ale także w czasach II wojny światowej, latach dla zachowania człowieczeństwa najciemniejszych,
oraz po wojnie, kiedy ludzkie charaktery nadal wystawiane były na próbę. Zamiar merytorycznej oceny jego dorobku, zweryfikowanego przez czas, stał się dla Autorów zarazem pretekstem do szerszego spojrzenia na bizantynistykę ostatniego stulecia.