Niniejsze studium zrodziło się z potrzeby wypełnienia przynajmniej jednej z luk karmelitańskiej historiografii. Jego autor jako karmelita bosy odczuwał szczególny impuls do podjęcia tematu, który z jednej strony wymagał opracowania zgodnego z metodami stosowanymi w badaniach historycznych, a z drugiej strony postulował uwzględnienie istoty życia konsekrowanego i jego roli w dziejach Kościoła i poszczególnych społeczności ludzkich: państw, regionów czy też konkretnych ośrodków miejskich.
Przedmiotem książki jest wspólnota zakonna karmelitów bosych działająca w mieście Lublinie w okresie od 1610 do 1864 r.