Zachodzące w Polsce przemiany demograficzne, w tym starzenie się społeczeństwa, depopulacja i kurczenie się miast, przy obserwowanym coraz większym rozpraszaniu zabudowy przyczyniają się do zmiany układów osadniczo-komunikacyjnych, uruchamiają szereg procesów społecznych, przestrzennych i gospodarczych. Realizowane programy rewitalizacyjne zmieniają nie tylko strukturę funkcjonalno-przestrzenną miast, lecz także wymuszają konieczność strategicznego planowania przestrzennego i szerszego udziału społeczeństwa w podejmowanych inicjatywach.

Interesujące wydaje się zatem poznanie zarówno dylematów wielkiego miasta przemysłowego w okresie postsocjalistycznym, jak i rozwoju miasta postfordowskiego w kontekście teorii obiegu kapitału. Zasygnalizowana w niniejszym tomie problematyka badawcza ma ogromne znaczenie z punktu widzenia polityki rozwoju oraz racjonalnego gospodarowania przestrzenią.