Przedmiotem szczegółowej analizy stały się tygodniki opiniotwórcze, czasopisma kobiece oraz periodyki młodzieżowe. Podstawowym celem było zbadanie, czy na ich łamach znalazło się miejsce dla informacji związanych z książką, informacji niezwykle ważnych w czasach dla niej trudnych. Czy wobec swoistego „wyścigu o czytelnika”, w obliczu konkurencji, prasa chciała zajmować się literaturą? Czy mogła sobie na to pozwolić? Drugim ważnym celem było zbadanie, jakie formy informacji o książce (jeśli się już pojawiły na łamach prasy) były preferowane? Czy obok podstawowych kategorii, takich jak recenzja i ogłoszenie wydawnicze, redakcje poszczególnych czasopism sięgały również po inne gatunki dziennikarskie. [...] Czy nadal żywa była tradycja odcinków powieściowych? Kolejnym pytaniem, jakie sobie postawiono, było to, czy badane periodyki stosowały te same formy informacji o książce, a jeśli tak, to czy każda z nich pełniła w tym samym stopniu taką samą funkcję. A może zadania, które wynikają z definicji każdego typu prasy determinowały w tym przypadku formę przekazu? Postanowiono również zbadać, czy pomimo oczywistych różnic, można wyodrębnić wspólną dla wszystkich analizowanych grup czasopiśmienniczych, płaszczyznę zainteresowań, związanych z książką. […] I wreszcie, zdecydowano sprawdzić, w jakim stopniu poszczególne periodyki kształtowały poglądy swoich czytelników na sprawy związane z książką, wpływały na ich wybory i preferencje lekturowe oraz gusta literackie.
Ze Wstępu