Dwa lata po ukazaniu się „Leksykonu architektury Wrocławia” prezentujemy drugą publikację w tej serii – „Leksykon zieleni Wrocławia”. O ile w poprzednim dziele można było mówić o zebraniu i podsumowaniu wiedzy będącej wynikiem wieloletnich, systematycznych badań, o tyle w wypadku „Leksykonu zieleni Wrocławia” jest to pierwsze całościowe opracowanie wskazujące na szeroki zakres problematyki kształtowania zieleni miasta. W przeciwieństwie do badań nad architekturą, historia sztuki ogrodowej jest w Polsce młodą i nadal mało popularną specjalizacją. Z tym wiąże się brak ugruntowanej metodologii i niejednoznaczność terminologii.

Koncepcja „Leksykonu zieleni Wrocławia” zakłada ukazanie różnorodności „obiektów” zieleni miasta w ujęciu zarówno historycznym i artystycznym, jak i przyrodniczym, głównie botanicznym. Prezentowana Państwu publikacja jest dziełem, w którym podjęto próbę połączenia wyników badań przedstawicieli wielu dziedzin nauki. Jest również postulatem, aby tak wszechstronnie rozumianą zieleń traktować jako dziedzinę wymagającą współpracy przedstawicieli nauk humanistycznych, przyrodniczych i ścisłych. Stąd wśród ponad stu autorów – obok historyków, historyków sztuki, kulturoznawców, botaników, zoologów i rolników – znaleźli się filolodzy, historycy literatury, muzykolodzy, a także przedstawiciele środowisk twórczych: architekci i architekci krajobrazu. W założeniu twórczyń jego koncepcji, leksykon ma być apelem o holistyczne traktowanie tej bardzo trudnej i wieloaspektowej substancji. Wielkie uznanie należy się autorom, którzy swoją dotychczasową wiedzę potrafili i chcieli wykorzystać do spopularyzowania tej problematyki.

Wynikiem jest publikacja będąca swoistą mozaiką. Znajdują się w niej bowiem liczne indywidualne hasła alej, ogrodów, parków, terenów spacerowych, ale także rozległych lasów i dolin rzecznych. Uwzględniono występowanie artefaktów, gatunków zagrożonych i chronionych, pomników przyrody oraz osobliwości dendrologicznych. Wiele terenów zieleni nie ma jeszcze swoich indywidualnych haseł – czekają na badaczy, którzy w przyszłości zajmą się ich historią, kompozycją i współczesnymi funkcjami.