17 maja 1876 roku rząd Stanów Zjednoczonych wysłał na pogranicze Montany i Wyoming trzy kolumny wojska przeciwko Indianom, którzy wbrew zarządzeniom władzom opuścili rezerwaty. Pierwszą kolumną w sile 1316 żołnierzy dowodził gen. bryg. George Crook, drugą liczącą około 1200 ludzi dowodził gen. bryg. Alfred Terry. Główną siłą uderzeniową kolumny Terry’ego był 7 Regiment Kawalerii US Army pod komendą podpułkownika George’a A. Custera, liczący 32 oficerów i 718 żołnierzy.

Do bitwy doszło 25 czerwca 1876 roku pomiędzy żołnierzami 7 Regimentu Kawalerii a Indianami północnoamerykańskimi, głównie z plemienia Dakota, pod wodzą Szalonego Konia, Siedzącego Byka i innych wodzów. Indianie bitwę wygrali, wszyscy uczestniczący w niej żołnierze czołowych kompanii 7. Regimentu oraz towarzyszący im cywile zginęli, ale nie powstrzymało to podboju przez Amerykanów Wielkich Równin i Gór Czarnych przez Amerykanów.