W dramacie tematyzowanie niezwykłej, ambiwalentnej (niszczącej lub ocalającej) siły pamięci i wyobraźni wiąże się często z wprowadzaniem do akcji sobowtórów protagonisty, czego najlepszym przykładem są Lęki poranne. Natomiast poezja podejmująca problem pamięci nabiera często polifonicznego charakteru, rozszczepia się "na głosy", pozornie lub faktycznie mnoży podmioty liryczne. Utwory liryczne nabierają rysów dramatycznych, przedstawiają walkę z myślą, wspomnieniem, wyobrażeniem czy fanazmatem.
Fragment rozdziału "Dialogowość - Rzeczy na głosy"