Niniejsze opowiadanie nie jest zwykłą historią przyjaciół, których mimo przysięgi i złożonych obietnic, okrutny los od siebie oddzielił, ale jest przede wszystkim przykładem walki z emocjami, przeszłością i osamotnieniem.
Okres nastoletni bywa bardzo trudnym czasem, zwłaszcza, gdy doświadcza się tragedii, a zmiany jakie zachodzą w organizmie, a szczególnie w mózgu, nie ułatwiają sprawy. Kto może pomóc młodej Miście w zrozumieniu nieszczęścia, jakie ją spotkało? Czy Michalina wyrwie się spod szponów żalu, złości, lęku i wiecznego smutku? Kto pomoże nastolatce zapomnieć, przebaczyć i oswoić własne emocje, skoro ukochanego Kacpra już nie ma obok niej…? Może Finka? Tylko czy ona naprawdę istnieje?
Niniejsza historia jest swojego rodzaju młodzieżową rozprawą egzystencjalno-emocjonalną, właściwą dla wieku autorki, w której poszukuje się odpowiedzi nad przyczyną tragedii, sensem życia i sposobem radzenia sobie z cierpieniem i życiem, na które główna bohaterka opowiadania się obraziła.
13-letnia autorka Pola Wolska to bardzo dojrzała, jak na swój wiek, nastolatka, która przyznaje, że pisanie opowiadań i wierszy pomaga jej uciec od problemów emocjonalnych, z jakimi współcześnie w dobie tzw. „hejtu”, borykają się nastolatki.
Pola jest wzorową uczennicą, stypendystką, laureatką i finalistką konkursów wojewódzkich organizowanych przez kuratorium. To również młoda aktorka i znakomita recytatorka – uczestniczka i laureatka wielu przeglądów teatralnych i recytatorskich różnego szczebla. Autorka uwielbia także jazdę konną i kocha swojego konia Montanę, dlatego, jak sama stwierdza, wątek dotyczący tej pasji również musiał się znaleźć w opowiadaniu.