W książce Mitra i buława autor podejmuje ważne zagadnienia z historii społecznej i historii kultury poprzez niestandardowe odczytanie z przekazów obrazowych, słowno-obrazowych oraz widowiskowych czasów saskich sposobów wyrażania aspiracji do korony królewskiej przez przedstawicieli rodów Radziwiłłów, Lubomirskich, Jabłonowskich i Sułkowskich. Arystokratyczność tej elitarnej grupy stanu szlacheckiego określało m.in. posiadanie dziedzicznej tytulatury książąt Sacri Romani Imperii otrzymanej od cesarza. Wyróżnienie to, choć nie dawało prawa do sprawowania udzielnej władzy, to włączało w krąg europejskich elit politycznych, stwarzając psychologiczne poczucie szczególnych predyspozycji do obejmowania królewskiego tronu w Rzeczypospolitej.
Autor - wykazując się szerokimi kompetencjami oraz sprawnością warsztatową nie tylko w zakresie własnej dyscypliny - skoncentrował badania na prześledzeniu kilku, szczególnie manifestowanych w sztuce, elekcyjnych argumentów, do których należały królewskie pochodzenie i rycerski status.
Publikacja stanowi atrakcyjną propozycję dla szerokiego grona czytelników zainteresowanych najszerzej pojmowaną historią kultury, uprawianą interdyscyplinarnie i na najwyższym poziomie.