Muzeum krytyczne to podsumowanie piętnastu miesięcy pracy autora w Muzeum Narodowym w Warszawie widziane w teoretycznej perspektywie nowej muzeologii. Muzeum krytyczne to muzeum forum zaangażowane w debatę publiczną, podejmujące ważne problemy często kontrowersyjne, którymi żyje społeczeństwo, instytucja pracująca na rzecz demokracji opartej na sporze. Muzeum krytyczne to także instytucja autokrytyczna, rewidująca własną tradycję, mierząca się z własnym autorytetem oraz kanonem historycznoartystycznym, który sama ukształtowała. Książka przedstawia tę koncepcję, relacjonuje też próbę jej wprowadzania w życie w programie Muzeum Narodowego w Warszawie w latach 2009 – 2010.