Mistyczny dyskurs rewolucji współtworzyli na przełomie XIX i XX intelektualiści różnych opcji światopoglądowych i politycznych, od wyznawcy etycznego anarchizmu Gustava Landauera po uczonego-ezoteryka Ericha Gutkinda i pruskiego konserwatystę Florensa Christiana Ranga. Niniejsza praca jest próbą jego rekonstrukcji na podstawie tekstów niejednokrotnie trudno dostępnych i rzadko interpretowanych, jak np. dokumenty programowe tzw. kręgu z Forte - proklamowanej w przeddzień I wojny światowej utopijnej wspólnoty duchowych przywódców ludzkości. W poszukiwaniu remedium na alienację i poczucie bezsensu omawiani autorzy sięgają nie tylko do Nietzschego i najnowszej literatury pięknej, lecz również do mistyki żydowskiej i pism Mistrza Eckharta, proponując jako alternatywę wobec pokantowskiej filozofii i naukowej wizji świata "mistyczny" model poznania jako czynu. Do jego przesłanek należą: kwestionowanie języka "obiektywnych" znaczeń i pojęć w imię zasady performatywności, mesjańska dekonstrukcja ("ofiara") podmiotu poznawczego i etycznego, antyhistorystyczna filozofia dziejów, akcentująca ich nieciągłość i wymiar egzystencjalny, oraz epifaniczna hermeneutyka zmetaforyzowanej rzeczywistości. Bezpośrednie nawiązania do tych wątków można znaleźć zarówno w koncepcji "rewolucji konserwatywnej" w ujęciu Hugo von Hofmannsthala, jak też u filozofów związanych z lewicą - György Lukácsa, Ernsta Blocha i Waltera Benjamina.
Praca w języku niemieckim.