Napisany człowiek

Co by było, gdyby okazało się, że jesteś wymyśloną przez kogoś postacią? Ten ktoś pociąga za sznurki i nadaje ci role w życiu… Surrealizm.
Tego właśnie doświadcza Gabriel. Żyje w trzech enigmatycznych światach: współczesnym, quasi-średniowiecznym oraz w technologicznie rozwiniętej przyszłości. W czasie drogi próbuje wyznaczyć własny bieg historii. Czy mu się to uda?
Mateusz P. Barczyk bawi się konwencją, przeplata prozę z wierszem, scenariuszem teatralnym i filmowym, niekiedy również obrazem.
W „Napisanym człowieku” narrator spotyka się z autorem, rozmawiają o jego istnieniu jako postaci fikcyjnej. W eksperymencie literackim, którego podjął się Barczyk nie brakuje przemyśleń filozoficznych. Proza ta może stać się ucztą dla czytelników szukających literatury wykraczającej poza przyjęty kanon.

Mateusz P. Barczyk — psycholog, pedagog teatru, aktor, redaktor. Twórca amatorskich spektakli teatralnych, propagujący teatr improwizowany. Pisze prozę, poezję oraz teksty krytycznoliterackie. Miłośnik fantastyki. Wiersze publikował m.in. w „ArtPapierze”. Laureat licznych konkursów poetyckich. Ślązak, abstynent, posiadacz pomarszczonego psa.

FRAGM. RECENZJI:
„»Napisany człowiek« to niewątpliwie utwór eksperymentalny. Barczyk zdaje się testować w nim możliwości gatunku i literackich konwencji. Tekst przypomina rodzaj mozaiki, której elementy, zależnie od sposobu ich ułożenia lub chociażby oświetlenia, nabierają nowych znaczeń i odsłaniają kolejne sensy. Powieść stanowi także popis erudycji autora oraz śmiałości w stawianiu tez i przełamywaniu kolejnych schematów”. — Joanna Dulewicz, pisarka