Poruszająca, ciepła i pełna humoru, to znów smutna i pełna gorzkich refleksji opowieść sięga 1939 roku i pierwszych wspomnień z dzieciństwa autorki, przerwanego wybuchem wojny, i prowadzi przez jej młodość w czasach stalinizmu i pracę dziennikarki w PRL-u aż po XXI wiek. Na kartach książki pojawia się wielu znajomych i przyjaciół rodziny Gałczyńskich – znanych postaci ze świata kultury. Nie brakuje tu anegdot, ale i dramatów ludzi, którym przyszło żyć w państwie totalitarnym.