Dariusz Matelski – urodzony 18 stycznia 1963 r. w Poznaniu, doktor habilitowany nauk historycznych, historyk i archiwista, pracownik naukowo-dydaktyczny Wydziału Historycznego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (w latach 1987–2009 Instytutu Historii, a od 1 września 2009 r. Instytutu Wschodniego), profesor nad-zwyczajny w Katedrze Kulturoznawstwa Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi (2008–2010), profesor w Instytucie Badań Dokumentacji i Poszukiwań Dzieł Sztuki im. Karola Estreichera jr. w Krakowie (od 2008 r.), wychowanek profesorów zwyczajnych: Jerzego Kra-suskiego (1930–2009) – niemcoznawstwo, Stanisława Nawrockiego (1925–2000) – archiwistyka, Jana Pruszyńskiego (1941–2008) – dziedzictwo kultury; specjalizuje się w źródłoznawstwie i archiwistyce, dziedzictwie kultury europejskiej oraz zajmuje się problematyką mniejszości narodowych w Polsce i stosunkami polsko-niemieckimi w XX–XXI w., a także stosunkami polsko-rosyjskimi w czasach nowożytnych; członek Kommission für die Geschichte der Deutschen in Polen (RFN, od 1995 r.), członek Międzynarodowego Komitetu Slawistów (od 2003 r.), członek The American Biographical Institute (USA, od 2004 r.); ekspert Ministerstwa Kultury ds. restytucji dóbr kultury (2004 r.), ekspert Komisji Mniejszości Narodowych i Etnicznych Sejmu RP (2009 r.). Autor ponad 730 publikacji naukowych, w tym 29 książek, m.in.: Quellen zur Geschichte der deutschen Minderheit in Polen von 1919 bis 1939 in deutschen und polnischen Archiven sowie in polnischen Bibliotheken (Marburg 1993), Mniejszości narodowe w Wojsku Polskim w 1922 roku (Poznań 1995), Ukraińcy i Rusini w Polsce 1918–1935 (Poznań 1996), Mniejszość niemiecka w Wielkopolsce w latach 1919–1939 (Poznań 1997 – Historyczna Nagroda Naukowa KLIO), Niemcy w Polsce w XX wieku (Warszawa–Poznań 1999), Niemcy w Polsce w 1939 r. w świetle raportów Wydziału Narodowościowego MSW (cz. I–IV, Poznań 2002), Losy polskich dóbr kultury w Rosji i ZSRR (Poznań 2003), Die Deutschen in der Zweiten Polnischen Republik in der Geschichtsschreibung (Marburg 2003), Problemy restytucji polskich dóbr kultury od czasów nowożytnych do współczesnych (Poznań 2003 – Nagroda im. prof. Jerzego Skowronka w Warszawie; Nagroda im. Ireny i Franciszka Skowyrów na KUL), Dokumenty w sprawie polityki narodowościowej władz polskich wobec Niemców w latach 1938– 1939 (Poznań 2004), Polityka Niemiec wobec polskich dóbr kultury w XX wieku (Toruń 2005; wyd. II popr., Toruń 2007), Grabież dóbr kultury w wojnach Rzeczy-pospolitej Obojga Narodów (1569–1795) (Poznań 2005), Grabież i restytucja polskich dóbr kultury od czasów nowożytnych do współczesnych (t. I–II, Kraków 2006; reprint na CD, Kraków 2012, 2014, 2016), Poczet królów i książąt władców Polski (Kraków 2012; reprint na CD, Kraków 2016), konsultant naukowy edycji źródłowej: Karol Estreicher jr, Dziennik wypadków, t. I–VII (1939–1984) (Kraków 2001–2014 – nominacja do Nagrody Historycznej tygodnika „Polityka” 2014); współautor podręcznika akademickiego Prawo ochrony zabytków (Warszawa–Gdańsk 2014 – Nagroda Dziennikarzy za Najlepszą Książkę Akademicką roku 2014; Książka Roku 2014 Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków); konsultant naukowy edycji Dokumenty rewindykacji dóbr kultury zrabowanych przez Niemców w latach 1939–1944 z archiwum Karola Estreichera jr., największego rewindykatora w historii Europy (1939–1975), red. Z.K. Witek (Kraków 2015); autor opracowania Karol Estreicher jr (1906–1984) – biografia wielkiego Polaka, t. I (do 1939 roku) (Kraków 2016), t. II (1939–1945) (Kraków 2017).