Monografia stanowi wynik kilkuletnich badań. Podjęte one zostały w związku z dostrzeżeniem wielu problemów narosłych wokół instytucji odrębnej własności lokalu. W przeważającej większości dotyczą one zagadnień związanych z nieruchomością wspólną przysługującą właścicielom lokali. Jednym z podstawowych celów badawczych podjętych w pracy, stało się zatem przedstawienie instytucji nieruchomości wspólnej przysługującej właścicielom lokali jak też charakteru współwłasności tej nieruchomości. Specyfika współwłasności nieruchomości wspólnej właścicieli lokali wymagała też analizy praw i obowiązków właścicieli lokali jako współwłaścicieli z uwzględnieniem zobrazowania problemu ich zróżnicowanej sytuacji prawnej w zależności od tego, czy odrębna własność lokalu zostaje ustanowiona w budynku stanowiącym własność spółdzielni mieszkaniowej czy też innego podmiotu. Rozważaniom natury teoretyczno – prawnej towarzyszył w pracy wzgląd na praktyczny wymiar czynionych badań. Umożliwiły one nie tylko zdiagnozowanie źródła wielu problemów i przedstawienia propozycji ich rozwiązania, ale stały się też kanwą dla sformułowania szeregu wniosków de lege ferenda, w szczególności postulatu o ukierunkowanie działań ustawodawcy na stworzenie jednolitego modelu instytucji odrębnej własności lokalu, obowiązującego zarówno w sytuacji ustanowienia odrębnej własności lokali przez spółdzielnie mieszkaniowe jak i każdy inny podmiot prawa. Modelu, stanowiącego zespół regulacji nie tylko nie różnicujących pozycji prawnej współwłaścicieli nieruchomości wspólnej ale też zgodnego z konstytucyjnym rozumieniem prawa własności i jego ochrony.