Państwa członkowskie, w tym Polska, od 16 listopada 2015 r. są zobowiązane do stosowania przepisów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/29/UE ustanawiającej normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw. Mimo to polskie regulacje prawne nie spełniają jej wszystkich wymogów. Komentarz do przepisów tego aktu jest wska­zówką, jak je zmienić, aby tę zgodność osiągnąć.

Unormowanie uprawnień i umożliwienie ofiarom przestępstw korzystania z nich w praktyce – co wielokrotnie podkreślano w dyrektywie – służy łagodzeniu bezpośrednich skutków prze­stępstwa, a przede wszystkim przeciwdziałaniu dalszym, pośrednim jego następstwom, które są efektem niewłaściwego traktowania ofiar i lekceważenia ich potrzeb (wiktymizacja wtórna), oraz zapobieganiu aktom zastraszania i zemsty ze strony sprawców i ich otoczenia społecz­nego, mających często postać zachowań przestępczych.