Prezentowane w książce eseje pióra Marka Wittbrota tworzą wciągającą, erudycyjną opowieść o podróżach Autora zarówno tych dalekich i długich, jak i tych krótkich i bliskich, ale i tych najważniejszych, bo w głąb siebie oraz w czasie. Nigdy nie było mu obojętne, dokąd wyruszał, choć często to raczej przypadek kierował jego wyborem, a nie z góry powzięty zamiar. Początkowo wystarczyła mu ciekawość, chęć odkrycia nieznanego zakątka, ale później impulsem okazały się niedoczytane książki, nadzieja na spokojniejszy czas, a także potrzeba wyrwania się z zaklętego kręgu bolesnych spraw, a nade wszystko chęć spotkania na swojej drodze ludzi, wielkich twórców, ale i zwyczajnych, prostych. Zetknięcie właśnie z nimi skłania go do rozmyślań o miłości, o prawdzie, o życiu i umieraniu, o przyjaźni i samotności, o zwątpieniu i religii, o pisaniu, muzyce i poezji oraz jak sam to nazywa – „innych przypadłościach”.