Rozprawa poświęcona problemom ochrony miast w przeszłooeci i obecnie. Przedstawiono w niej początki kształtowania się koncepcji zabytku i teorii konserwatorskiej, związane z przebudową stolic europejskich i ich techniczną modernizację na przełomie XIX i XX wieku. Przywołano osiągnięcie polskiej szkoły konserwacji w zakresie ochrony miast, jakim były studia historyczno-urbanistyczne.
Doświadczenia ochrony zespołów staromiejskich podsumowane zostały propozycją uspołecznionego modelu ochrony historycznej struktury miasta w planowaniu urbanistycznym. Podkreślono znaczenie dziedzictwa, ze względu na jego wpływ na możliwości rozwoju ekonomicznego miasta oraz na uzyskiwanie przestrzeni publicznych o wysokiej jakości, dla zachowania indywidualizmu przestrzeni miejskiej, w której centrum znajduje się człowiek i jego potrzeby.